Regen in de woestijn

Vandaag hadden we even genoeg van alle Souks en verkopers en zijn we Marrakech gaan bekijken buiten de Medina. Hiervoor hadden we tickets gekocht bij de toeristische bus zodat we uit konden stappen bij de 2 tuinen die we wilde bekijken en bij het station om de tickets naar Rabat voor morgen te kopen. De eerste tuin was de Jardin Majorelle, een klein stukje lopen vanaf de halte maar gezien de hitte van vandaag telt elke meter. Jacques Majorelle was een Franse schilder die veel schilderde in Marrakech. Toen hij dit stukje land kocht, heeft hij er een tuin van gemaakt met planten uit de 5 continenten. Na zijn overlijden in 1966 raakte de tuin verwaarloosd. De tuin is gekocht door Yves Saint Laurent en Pierre Bergé die de tuin hebben gerestaureerd en voor het publiek hebben open gesteld. Zij hebben de tuin geschonken aan een stichting die hun naam draagt zodat de continuïteit gewaarborgd blijft. De felle kleuren geel en blauw die worden gebruikt schijnen Matisse geïnspireerd te hebben in zijn werk. Yves Saint Laurent heeft zelf ook in de tuin gewoond als hij in Marrakech verbleef. Het is een bijzondere tuin met bijzondere planten. De paden zijn donker roze van kleur en het atelier van Majorelle is fel blauw en geel. Het atelier is nu in gebruik als berbermuseum. Het was druk in de tuin en we moesten even in de rij voordat we het museum in mochten maar het was de moeite waard en veel mooie gebruiksvoorwerpen, gereedschappen, kleding en sieraden van de Berbers waren te zien. De Berbers woonden in het noorden van Marokko tot de woestijn rond Agadir. In de tuin was ook veel water en de randen van de beek en vijvers waren ook fel blauw wat koelte uitstraalde op deze hete dag. We hebben Italiaans gelunched op de weg terug naar de bus. Onze volgende stop was het station waar we eigenlijk al snel onze kaartjes hadden. Weer op de bus naar Le Menara, een tuin tegen de luchthaven aan. Waar Majorelle voornamelijk door niet-Marokkanen wordt bezocht, wordt Le Menara door de Marokkanen bezocht. Op de foto's zag het er Efteling-achtig uit maar de werkelijkheid viel tegen. Een rommelige brede weg liep naar het Paviljoen en eromheen lagen olijfboomgaarden. Tussen de bomen zitten de Marokkanen te zitten of ze wandelen, net als wij, een rondje om de vijver van het paviljoen. Eromheen voornamelijk woestijn en toen begon het te regenen. Niet veel want we zijn door hooguit 5 druppels geraakt. In het water zaten hele grote karpers. Twee bussen vlak na elkaar zagen we in de verte passeren en toen moesten we een uur wachten. Wat bankhangen en foto's maken van Marokkanen en kamelen. En toen kwam daar eindelijk de bus. In de schaduw gaan zitten en naar de stad gekeken. De laatste 20 minuten waren het leukst. Toen reed de bus tussen de muren van de oude stad. Een korte wandeling naar de Riad en toen we wilde gaan eten begon het echt te regenen en te onweren. We mochten niet op het dak zitten vanwege de onweer. Toen we zaten te eten begon het flink te regenen en dat is toch iets wat niet verwacht in een woestijn. Voor de stad is het wel goed om eens lekker schoongespoeld te worden. De verkopers geloofden niet meer in beter weer en sloten hun stalletjes. Blijkbaar komt het meeste licht 's avonds uit deze stalletjes want het was nu een stuk donkerder dan anders.