Rabat

We hadden met de eigenaar van de Riad afgesproken om om 9 uur te gaan ontbijten. Dat kon beneden en op het dak. We hebben voor het laatste gekozen en ondanks de bewolking en de lage temperaturen was het net te doen. Honderden gierzwaluwen boven ons in de lucht maakten hun karakteristieke geluid. Het was een uitgebreid ontbijt met 3 soorten brood, een flan, echte yoghurt, aardbeien en 4 soorten jam. We zijn de enige gasten nog in de Riad. Na het ontbijt heeft de eigenaar ons nog even bijgepraat over de gewoonten in Rabat. Afdingen wordt wel gedaan maar tot ong. 10%. De gidsen in de kasba kun je negeren ook al zeggen ze dat de kasba dicht is. Fotograferen is geen probleem maar als je het van dichtbij doet wel toestemming vragen. Normaal vragen ze geen geld voor foto's. Het bezoeken van heiligdommen mag soms wel en soms niet en een praatje met de guard helpt soms. Op alle vragen zegt hij "this is Rabat". Hier is alles mogelijk in tegenstelling tot de rest van Marokko. We gingen op pad en na het verlaten van de Riad was het meteen druk in de medina. Vooral de straatjes waar de etenswaren werden verkocht. Veel is nog georganiseerd op ambacht. De etenswaren, leerbewerkers en houtbewerkers hebben hun eigen straatjes met kleine winkeltjes. Toen we dichter bij de rivier kwamen, kwamen we terecht in een heel armoedig stuk. Het stonk er en de handelswaar haalde bij lange na niet ons rommelmarkt niveau. Ons laatste geld hebben we uitgegeven aan een paar kleurige sandalen voor Ingeborg. Vraagprijs 120 dirham en we kregen ze mee voor 110. Door naar de Kasba van de Oudayas. Een kasba is een ommuurde medina met een statig huis voor de sjeik, een tuin en woonhuizen. Deze kasba ligt strategisch op een rots bij de monding van de rivier in de Atlantische Oceaan. De straatjes in de kasba zijn blauw geschilderd. De tuin in de kasba is een oase van rust in de stad. Lopend zijn we naar het strand gegaan waar we naar het einde van de pier zijn gelopen. Het is mij nu wel duidelijk waarom er zoveel surfers naar Marokko gaan. Hoge golven kwamen op de kust afrollen, aan de ene kant beukten ze op de vuurtoren en aan de andere kant op de pier. Op het strand geen zonneaanbidders in zwembroek en bikini maar veel surfers en jongeren die veel lol hadden met spelletjes. Tijd om te lunchen maar zonder geld lukt dat niet. Toen we de geld automaten gevonden hadden kon ik daar in éėn keer geen 4000 dm uit trekken maar wel als je twee keer 2000 dm pinde; vreemd. Bij de Tour Hassan was het toen wij aankwamen nog erg rustig maar later stroomden de Marokkanen binnen. Van de bijbehorende moskee staan alleen de pilaren nog overeind. Bij de aardbeving van 200 jaar geleden, waarbij Lissabon ook werd getroffen, is de rest ingestort. Imposant moet het wel zijn geweest. Op het terrein ook twee mausoleums waarvan er ėėn altijd open is maar goed wordt bewaakt. Deze bewakers mag je van alle kanten fotograferen behalve van achteren zo is mij gebleken. Onze benen waren nu wel versleten en we zijn naar onze riad gelopen om wat bij te komen. In de medina was het een drukte van belang en de etenswaren hadden plaats gemaakt voor andere handelswaar. 's Avonds lijkt de stad helemaal tot leven te komen gezien alle drukte. Schrijnend om te zien dat kleine kinderen 's avonds op straat papieren zakdoekjes zitten te verkopen. Je bent geneigd om alle 4 de pakjes in ėėn keer te kopen maar verderop zit zijn moeder met een grote voorraad dus dat gaat dan niet helpen. De weg vinden in de medina lukte nu al zonder kaart.