Chellah en ooievaars

Na een heerlijk ontbijt zijn we gaan lopen richting het archeologisch museum. Toen we in de buurt waren zijn we maar eens gaan vragen waar het nu precies was en niemand wist het. Uiteindelijk nam een militair ons mee en wees ons de weg. Museums is iets waar Marokkanen blijkbaar niets mee hebben en dat bleek ook wel aan de inrichting in het museum. Binnen een half uur waren we weer buiten. Mooie bronzen beeldjes uit Volubilis dat wel maar zonder enige uitleg. Halverwege ons bezoek bedacht ook iemand om het licht uit te doen. Doorgelopen naar de Chellah, net buiten Rabat. Een prachtige vesting met binnen een mooie tuin, ruïnes, kleine moskeeën en wat vervallen oude panden waaronder een hamman. Voor de ooievaars was het allemaal prima. Tientallen nesten op de gebouwen en sommige bomen waren door de ooievaars ingericht als flatgebouw. De informatie in ons boekje klopte voor geen meter want daarin werd gesproken over een overwoekerde wildernis. Het was erg leuk om naar de ooievaars te kijken en naar hun geklepper te luisteren. Vanuit de Chellah zijn we teruggelopen naar het station en hebben daar de tram genomen naar Salé. Het idee was om daar de madrassa, een koranschool, te bezoeken en vanaf het dak te genieten van het uitzicht op Rabat, op aanraden van onze Riad-eigenaar. In ons boekje hadden we al gelezen dat Salé, op zichtafstand van Rabat en ook wel de tweelingstad genoemd, conservatiever was dan Rabat. Rabat heeft meer westelijke invloeden dan Salé. We liepen niet lekker in de medina, het leek wel of de mensen allemaal boos naar ons keken. Op een stiller stuk werden we gevraagd of we naar de madrassa op zoek waren en hij zou ons wel even brengen. Toen hij een straat in ging en met een groepje mannen begon te praten, zijn we omgedraaid. Ingeborg had er een slecht gevoel bij. Hij kwam ons nog achterna en toen hebben we besloten om via bredere straten weer terug naar de tram te lopen. Een wat mindere ervaring was dat en we gaan geen straatjes of steden meer in waar geen andere toeristen zijn. De tram bracht ons vlakbij onze Riad en Ingeborg is gaan lezen en ik ben naar het strand gelopen om nog wat luchtfoto's met de vlieger te maken. Ik kreeg weer zo'n meeloper die allerlei mooie verhalen had maar uiteindelijk ging het om geld. Ik had 3 dirham in mijn zak zitten want de rest heb ik in de Riad gelaten en dat was natuurlijk te weinig. Ik ben omgedraaid want daar stonden een aantal militairen en toen was ik van hem af. Op het strand had ik juist verwacht veel aandacht te krijgen met de grote vlieger en camera maar daar vielen ze me niet lastig, wel veel kijkers. Leuke opnames kunnen maken en op de terugweg lopen bedenken hoe ik voortaan vroegtijdig van die meelopers af kan komen.